Ook sponsor worden ?

 

 

 

Ferme auberge de Soiry

In 2000 hebben wij het terrein in Inor twee maal bezocht. Het is een prachtig terrein en voorzover wij weten het grootste terrein in Noord Frankrijk (op ca. 5-6 uur rijden van Amsterdam).


Lange klim onder de electriciteitsmasten

Het 4x4-parcours slingert door het landgoed, waar o.a. mais gekweekt wordt en wild wordt gehouden (o.a. herten en wilde zwijnen). Het terrein is zeer afwisselend met stukken bos, landwegen, modderroutes, afdalingen enz. Het terrein bestaat uit een aantal gedeeltes die op verzoek via een hek te bereiken zijn.


Lekker veel bagger Nog meer bagger

Er is goed meerdere dagen te rijden. Op de bospaden en in diverse modderbakken is goed vast te staan en enkele hellingen zijn vrij pittig. Na iedere bocht kan jee een kudde wilde zwijnen of een groep herten verwachten. Ons gebeurde het zelf zat een steenbok (of iets wat daar op lijkt), vlak voor de auto uit het maisveld gesprongen kwam. Dat was flink schrikken voor beide partijen.


Mooie heuvel met modderbak onderaan Deze kant lukt dus niet...

Op het terrein waar de wilde zwijnenstal staat brak bij Ton de stuurstang in tweeen. Het kostte ons ca. 4 uur om de auto weer uit het terrein te krijgen. De Mitsubishi stond onderaan een heuvel en moest eerst helemaal de heuvel opgelierd, gesleept en geduwd worden... Geen pretje als de voorwielen ieder hun eigen weg kiezen...


Wijdbeens op de heuvel... gebroken stuurstang

Bij ons tweede bezoek was de ondergrond flink gladder geworden en bleek de beklimming van dezelfde heuvel een ware beproeving. Alleen de auto's met tractorbanden en noppenbanden konden op eigen kracht boven komen; de rest moest op sleeptouw genomen worden.

Ook de bosroutes zijn erg fraai, maar niet altijd toegankelijk

Het is mogelijk om te kamperen bij het terrein. De voorzieningen zijn netjes. Ook kan men slaapzalen afhuren. Ontbijt en diner zijn ook mogelijk in de "auberge". De wilbraad is zeker aan te raden.

Al met al een fraai terrein waar we zeker nog een keer terug willen komen.

Inor april 2002

Ons derde bezoek aan Inor was begin april 2002. Ditmaal gingen we met 5 auto's richting het Noord Franse land.
Het weer zat ons goed mee. Een heerlijk zonnetje begeleidde ons de dagen dat wij vertoefden in Inor. Door hjet mooie weer van de afgelopen weken was het terrein aanzienlijk droger dan de eerste twee bezoeken. Hier en daar leidde dat ook tot het nodige schuurwerk.
Al met al was het terrein goed te doen met deze droogte. Zelfs de "varkensrug", normaal voorzien van een spekgladde helling was zonder probleem te doen, zelfs voor de Lada met wegbanden.

Iets teveel spoor voor de wegbanden van de Lada

Op deze toer naar Frankrijk hadden wij ook een nieuwe Grim bij de club... Pim Lada. Samen met Ed was hij de bestuurder van de rode Lada Niva, die ondanks de standaard uitvoering met wegbandjes, zeer goed door het terrein heen kwam... Pim heeft het gaspedaal ontdekt en stuurde de Lada zelfs vol gas dwars op het spoor.

Pim Laden in Aktie

De Petrol, net voordat hij lek reed...

Ook Perry en Ton hadden een nieuwe bolide. Een stoere Nissan Petrol was hun strijdwagen. Helaas liet de wagen hun omstreeks Rotterdam al in de steek. Vastgelopen wiellagers zorgden voor hun voor een dag vertraging, maar uiteidenlijk konden zij zich ook bij de groep voegen.

Auberge Ferme de Soiry

Ondermeer door de droogte moesten een aantal banden het ontgelden. Rein reed de 1e avond al een band van de velg. Deze was eenvoudig te repareren. Later gebeurde hetzelfde nogmaals. Ook de Petrol van Per en Ton moest het ontgelden. De uitlaat was verbogen en sneed een grote jaap in de achterband. Desalniettemin kwamen we toch weer allemaal rijdend thuis.

Ben in afdaling Ed's bandenshop, ook voor uw reparaties off the road

Al met al was het een erg geslaagd evenement!

Lada reunie...
 

Inor maart 2005

10 maart was het weer zover. Na een lange "winterstop" konden we eindelijk weer de blubber in! Alle grimmen hadden er duidelijk zin in en we vertrokken dan ook met de voltallige harde kern van de Grimmen naar Noord Frankrijk.

Aldaar aangekomen troffen we het terrein van Ferme Auberge in een sompige toestand aan. De sneeuw was nog niet helemaal verdwenen en de bagger was vetter dan moddervet. Menige heuvel was dus veranderd in een zeephelling. Dat kan je zowizo verwachten in Inor, ook na langere tijd van droogte, maar zo extreem hebben wij het nog nooit eerder meegemaakt. Zodra je uit je auto stapte, groeiden je schoenen binnen enkele stappen uit tot het formaat olifantspoot, met een kilo of 2 extra ballast. Ze weer schoon krijgen als je terug je auto in wilde was een onmogelijke zaak.

Leuk was wel dat de verschillen tussen de diverse Grimm-voertuigen aanzienlijk minder werden. Op het ene gedeelte waren de volledig gesperde en van grove banden voorziene wagens van Rein en Toon heer en meester, maar op de echte vette stukken moesten zij regelmatig de Toyota´s voorbij laten gaan. De trekkerbandjes van Pim/Ed en Ben waren daar vooral dé geschikte bandenkeus en overtroefden duidelijk zelfs de splinternieuwe Defender vanToon.

 

De tweede dag was wat ongelukkiger voor Toon. Zijn nieuwe Defender (met nog geen 1000 km op de teller) was niet opgewassen tegen de enorme hoeveelheden modder die aan de banden bleven kleven. Op weg naar de "verschrikkelijke modderbak" had Toon geen remdruk meer. Een in de modder meegesleurde tak of steen had een remleiding meegenomen en de remvloeistof spoot dus uit de leiding bij het aanraken van het pedaal. Toon moest dus voor enkele uren afhaken en samen met Pim naar het nabijgelegen dorp om een nieuwe remleiding te halen.

Ondertussen vermaakten de overgebleven Grimmen zich nog goed op de modderige paden. De boer was de hele dag al bezig was met het omzagen van een aantal bomen en Ed kreeg de schrik van zijn leven toen de boer in een vlaag van onoplettendheid een boom vrijwel bovenop Ed en Pim's Toyota liet vallen. De Toyota veerde flink in en had een stevige deuk in het dak. De overige Grimmen konden hun lach niet inhouden toen een bleke Ed zijn vege lijf redde door een sprong uit z'n wagen. De schade viel uiteindelijk wel mee, maar Ed kon het toch niet echt waarderen...

De tweede middag hebben we ons vooral uitgeleefd in de bossen in de omgeving van het terrein. De boer was hier achteraf niet echt blij mee, aangezien dit nog wel ´ns problemen oplevert wanneer er 4x4´s gesignaleerd worden buiten het terrein.

Na enkele omzwervingen en bijna onbegaanbare bosroutes, waren we tegen het vallen van de avond het spoor aardig bijster. Geen van allen had een GPS aan boord, dus het werd zoeken naar het vertrekpunt van ons bos-avontuur. Na ongeveer een half uur zwerven, vonden we een oud spoor van onszelf terug, maar dat leidde naar een vrijwel onbegaanbaar stuk, waar we eerder die middag al aardige tijd bezig geweest waren om daar doorheen te komen. Dus moesten we op zoek naar een andere route. Na enkele heuvelachtige paden, waar alleen Ben en Pim/Ed naar boven kwamen, vonden we na enkele kilometers gezworven te hebben uiteindelijk toch nog weer een oud spoor terug en konden we de terugweg naar het terrein vinden.

Twee dagen was eigenlijk te weinig voor Inor deze keer. We hebben de "varkensheuvel" niet eens bezocht en hebben ook diverse stukken van het terrein over geslagen omdat we er geen tijd voor hadden of omdat ze simpelweg niet te bereiken waren zonder ellenlange lier- en sleep-akties.

 

 

... en dat hebben we gedaan. Bekijk ook ons bezoekverslag van april 2002.

 

. .

Copyright © Terreinrijden.nl Quercus b.v.  Het rijden op de op deze site vermelde terreinen geschiedt voor geheel eigen verantwoording. Het betreden van verboden of gevaarlijke terreinen is geheel op eigen risico.