|
|
Ferme auberge de SoiryIn 2000 hebben wij het terrein in Inor twee maal bezocht. Het is een prachtig terrein en voorzover wij weten het grootste terrein in Noord Frankrijk (op ca. 5-6 uur rijden van Amsterdam).
Al met al een fraai terrein waar we zeker nog een keer terug willen komen. Inor april 2002Ons derde bezoek aan Inor was begin april 2002. Ditmaal gingen we met 5
auto's richting het Noord Franse land. Inor maart 200510 maart was het weer zover. Na een lange "winterstop" konden we eindelijk weer de blubber in! Alle grimmen hadden er duidelijk zin in en we vertrokken dan ook met de voltallige harde kern van de Grimmen naar Noord Frankrijk. Aldaar aangekomen troffen we het terrein van Ferme Auberge in een sompige toestand aan. De sneeuw was nog niet helemaal verdwenen en de bagger was vetter dan moddervet. Menige heuvel was dus veranderd in een zeephelling. Dat kan je zowizo verwachten in Inor, ook na langere tijd van droogte, maar zo extreem hebben wij het nog nooit eerder meegemaakt. Zodra je uit je auto stapte, groeiden je schoenen binnen enkele stappen uit tot het formaat olifantspoot, met een kilo of 2 extra ballast. Ze weer schoon krijgen als je terug je auto in wilde was een onmogelijke zaak.
Leuk was wel dat de verschillen tussen de diverse Grimm-voertuigen aanzienlijk minder werden. Op het ene gedeelte waren de volledig gesperde en van grove banden voorziene wagens van Rein en Toon heer en meester, maar op de echte vette stukken moesten zij regelmatig de Toyota´s voorbij laten gaan. De trekkerbandjes van Pim/Ed en Ben waren daar vooral dé geschikte bandenkeus en overtroefden duidelijk zelfs de splinternieuwe Defender vanToon.
De tweede dag was wat ongelukkiger voor Toon. Zijn nieuwe Defender (met nog geen 1000 km op de teller) was niet opgewassen tegen de enorme hoeveelheden modder die aan de banden bleven kleven. Op weg naar de "verschrikkelijke modderbak" had Toon geen remdruk meer. Een in de modder meegesleurde tak of steen had een remleiding meegenomen en de remvloeistof spoot dus uit de leiding bij het aanraken van het pedaal. Toon moest dus voor enkele uren afhaken en samen met Pim naar het nabijgelegen dorp om een nieuwe remleiding te halen.
Ondertussen vermaakten de overgebleven Grimmen zich nog goed op de modderige paden. De boer was de hele dag al bezig was met het omzagen van een aantal bomen en Ed kreeg de schrik van zijn leven toen de boer in een vlaag van onoplettendheid een boom vrijwel bovenop Ed en Pim's Toyota liet vallen. De Toyota veerde flink in en had een stevige deuk in het dak. De overige Grimmen konden hun lach niet inhouden toen een bleke Ed zijn vege lijf redde door een sprong uit z'n wagen. De schade viel uiteindelijk wel mee, maar Ed kon het toch niet echt waarderen...
De tweede middag hebben we ons vooral uitgeleefd in de bossen in de omgeving van het terrein. De boer was hier achteraf niet echt blij mee, aangezien dit nog wel ´ns problemen oplevert wanneer er 4x4´s gesignaleerd worden buiten het terrein. Na enkele omzwervingen en bijna onbegaanbare bosroutes, waren we tegen het vallen van de avond het spoor aardig bijster. Geen van allen had een GPS aan boord, dus het werd zoeken naar het vertrekpunt van ons bos-avontuur. Na ongeveer een half uur zwerven, vonden we een oud spoor van onszelf terug, maar dat leidde naar een vrijwel onbegaanbaar stuk, waar we eerder die middag al aardige tijd bezig geweest waren om daar doorheen te komen. Dus moesten we op zoek naar een andere route. Na enkele heuvelachtige paden, waar alleen Ben en Pim/Ed naar boven kwamen, vonden we na enkele kilometers gezworven te hebben uiteindelijk toch nog weer een oud spoor terug en konden we de terugweg naar het terrein vinden. Twee dagen was eigenlijk te weinig voor Inor deze keer. We hebben de "varkensheuvel" niet eens bezocht en hebben ook diverse stukken van het terrein over geslagen omdat we er geen tijd voor hadden of omdat ze simpelweg niet te bereiken waren zonder ellenlange lier- en sleep-akties.
... en dat hebben we gedaan. Bekijk ook ons bezoekverslag van april 2002. |
|
. .
Copyright © Terreinrijden.nl Quercus b.v. Het rijden op de op deze site vermelde terreinen geschiedt voor geheel eigen verantwoording. Het betreden van verboden of gevaarlijke terreinen is geheel op eigen risico. |