Om uit te vinden hoe de 4x4-mogelijkheden in Polen zijn, trokken we in de loop van september 2004 naar zuid-west Polen. Via een tip in Nederland en via Internet waren we in contact gekomen met Kristian van de firma LandLovers. Hij is navigator in diverse Poolse Off-road cups en kent zodoende de meeste off-road freaks in Polen.

Aangezien Kristian meer bekend is in zuid-oost Polen, had hij ook diverse mensen uit de regio ingeschakeld om ons rond te leiden. Onze trip begon in Jelenia Gora, (ongeveer 1100 km vanaf Amsterdam) waar we in eerste instantie de tweede gids oppikten. Daarna trokken we naar Ludwikowice (Klodzkie), waar we bij de Harenda de nacht doorbrachten.

De volgende ochtend voegde Kristian zich ook bij het gezelschap en brachten we eerst een bezoekje aan één van de bunkers van Adolf Hitler. Een indrukwekkend begin, maar het werd zo langzamerhand ook wel tijd voor wat off-road werk. Dus zochten we via enkele landpaden op zoek naar Adam die ons tijdens die dag enkele lokale routes zou tonen. Niet veel later zaten we dan ook in flink zwaar terrein en volgenden we een route die eerder ook bij een lokale trophy was uitgezet. De weg voerde via een steile afdaling in een diepe geul (droog riviertje) waar nog de nodige obstakels aanwezig waren.

De eerste dag voerde de weg verder door het bergachtige gebied, door de velden en bossen en via een riviertje richting het westen.

De tweede dag in Polen moesten we zonder Adam verder richting het westen. Dit betekende vooral veel kilometers en wat minder zwaar 4x4-werk. Toch maakte we een mooie trip door de bossen (regelmatig op richels die slechts een auto breed waren) en over de uitgestrekte velden...

Ben had her en der de nodige moeite om de voorlopers te volgen. Ondanks zijn redelijk grove banden, kwam hij regelmatig niet de grashellingen en zandbulten omhoog.

Tijdens een route door de bossen werd Ben opeens ingehaald door het linker voorwiel van zijn Toyota. De wielmoeren bleken toch niet zo vast te zitten en de wielloze remschijf boorde zich in de bosgrond. Na een half uurtje met de krik, koevoet en een paar geleende bouten gespeeld te hebben, konden we onze tocht weer vervolgen.

Een diepe modderrijke sloot was ons volgende obstakel. De orange rover van Kristian kwam er maar met moeite doorheen. Toen Toon ook een poging waagde bleef hij steken en klonk er een gemeen geluid uit de achterzijde van de Defender. Eenmaal weer op het droge gelierd, bleken de achterwielen geen aandrijving meer te hebben en de eerste conclusie was een gebroken steekas. Gehavend vervolgden we dus onze trip.

Niet veel verder riep Ben over de bak dat hij olie op het pad zag. Na enige inspectie bleek al snel dat niet de steekas van Toon gebroken was, maar dat het probleem in het differentieel zat. Twee kogelgrote gaten in het differentieelhuis gaven dit duidelijk aan. We besloten dus om de aandrijfas te verwijderen om verdere schade te voorkomen.  

's avonds werd de Defender naar Zgorzelec gereden om daar gerepareerd te worden. Kristian had reeds per telefoon de benodigde onderdelen besteld en de volgende dag zouden deze bij een bevriende garage afgeleverd worden. De overige Grimmen hadden alvast een hotel in de buurt van Jelenia Gora gevonden en Toon keerde terug met Kristian in de Orange Rover... Met 110 km/u over de bochtige Poolse binnenwegen kostten Toon toch zeker een paar jaar van zijn leven...

De derde dag in Polen mocht Toon dus als bijrijder meemaken. Inmiddels hadden we gids Marian gedropt en was Albert, een ander off-road maatje van Kristian aan de groep toegevoegd. Hij is zeer bekend in de regio rond Zgorzelec en wis dus ook de nodige uitdagingen te vinden. Na de nodige kilometers asfalt waren we klaar voor wat meer uitdagend werk. Na wat rondrijden door het veld beklommen we een pittige heuvel die als enkeling boven het landschap uitstak. Waar normaal allen wandelaars en mountainbikes kwamen, stonden opeens 4 terreinwagens, tot grote verbazing van twee wandelaars die van de andere kant de heuvel beklommen waren.

De weg werd vervolgd door de bossen en door een moerasgebied, waar we door het manshoge riet zelf onze route moesten maken. Hier en daar waren wildpaden met een wat stevigere ondergrond, maar een stuurfout betekende al gauw een half afgezonken wagen.

Tot slot brachten we nog een bezoekje aan een verlaten steengroeve, waar Albert nog even liet zien dat de je de maximale hellingshoek van een rangerover makkelijk kan tarten met de nodige dosis lef. Hij stapte in de Orange Rover en daalde van de ca. 50 meter hoge heuvel af. De hellingshoek was waarschijnlijk meer dan 60 graden... De Grimmetjes bleven bovenaan de heuvel achter, met de gedachte dat ze nog wel 'ns de komende nacht, badend in het zweet wakker zouden kunnen worden met het beeld dat hun wagentje op het randje van deze heuvel zou staan en dat er geroepen zou worden dat zij nu aan de beurt zouden zijn...

De bijna 2500 km die we deze week gereden hebben was zeker de moeite waard. We zullen zeker nog wel eens een nieuw bezoek brengen aan Polen!