Alweer voor de 3e keer ging onze najaarsreis naar Polen. Voor 2010 hadden we onze gids van 2004 kunnen strikken om ons wederom rond te leiden, ditmaal in het zuidoostelijke deel van Polen.

De reis startte bij de farm van onze gids Christian die inmiddels een eigen kleine Landrovergarage (LandStajnia) is begonnen. We trokken van daar af richting Kazimierz Dolny. De afstanden in Polen vallen altijd tegen aangezien de van snelwegen nog maar weinig gehoord hebben. De eerste dag zaten we dus vooral op het asfalt.

Uiteindelijk kwamen we in een gebied waar we van de weg af konden en Hans al na enkele minuten muurvast zat in het zand. Zijn vierwielaandrijving bleek het niet te doen en dat heeft ons de rest van die dag aardig parten gespeeld. Iets verder belandden we namelijk in een sompig spoor waar de het merendeel van onze 4x4's niet makkelijk doorkwamen. De lieren werden dus meteen uitvoerig getest en langzamerhand begon de duisternis al in te vallen. Na zo'n 2 uur lieren, trekken en duwen konden we gelukkig richting een hotelletje.

De volgende dag hebben we nog even een rondje gedaan op de plaatselijke markt waar je je tussen de op de grond uitgestalde groenten en fruit echt twee eeuwen terug waant. Tijd voor het serieuzere werk! Maar eerst maar even gezorgd dat de 4wielaandrijving van Hans het weer deed. Mede dankzij de telefonische helpdesk en een hoop geluk kregen we de wagen van Hans weer goed.

De nieuwe dag ging door een gebied me veel bossen en met kleine kloven. Op een gegeven moment stonden we bovenaan een helling waar wij het idee van hadden dat de aarde daar aardig ophield, maar onze gids was niet te stoppen en stuurden ons zo de afgrond in. We hadden natuurlijk de kloof niet verkend (waarom zou je dat doen...) en al snel zaten al onze wagens onderin de kloof en moesten we tot de conclusie komen dat er geen eenvoudige weg uit de kloof te vinden was. Terug naar waar we naar beneden geduveld waren dus. En zoals bekend zal zijn, werkt de zwaartekracht dan niet in je voordeel.

Wederom veel lierwerk dus en de duisternis was alweer vlot ingevallen. Met wat zaklampjes, kreunende lieren en en de nodige inspanning kregen we alle wagens uiteindelijk weer uit de kloof. Op naar een hotel.

De dag erna zouden we een tocht door de bossen maken, maar dat viel tegen. De route die onze gids had uitgestippeld viel al vanaf het begin in het water. Nadat we het eerste bospad waren ingedraaid, kwamen we na een paar honderd meter al een boze bosbouwer tegen die ons het bos uit stuurde. Ook verderop was het bos niet toegankelijk, mede omdat het net het seizoen was om  het hout te kappen. Ook de plaatselijke opperboswachter vond niet dat we ergens de verharde weg af mochten. We hebben uiteindelijk die dag dan ook weinig offroad gereden.

De volgende dag had onze gids een lokale bekende geregeld, die wel een mooie tocht wist over de heuvels. Het pas was na een paar honderd meter echter al geheel overwoekerd en de kettingzaag maakte meer toeren dan onze voertuigen. Na een paar honderd meter tegen een steil pad met een hoop snoei en kapwerk, bleek dat Ton's remmen het niet meer deden en de helling was eigenlijk ook te steil voor ons convooi. We besloten dus om terug te gaan. Voor Ton was dat geen gemakkelijke aktie en hij maakte dan ook aardig vaart en eindigde ongelukkig scheef onderaan de heuvel. Na een uurtje puzzelen, lieren, scheppen en hangen aan de discovery, stond hij weer normaal en kon hij weer verder, weliswaar met haperende remmen.

We hebben die dag nog veel gezaagd en weinig gereden, maar de lunch was heerlijk, dat is ook wat waard natuurlijk... 's avonds hebben we de auto's nog even afgespoeld in een lokaal riviertje en uiteindelijk was de laatste dag goed voor een stevige terugreis richting Warschau.

Het viel ons uiteindelijk tegen hoeveel offroad we hebben gereden. Ook Polen lijkt niet meer het ultieme offroadparadijs van een aantal jaren terug. Ook in Polen wordt men steeds kritischer en zijn 4x4's lang niet overal meer welkom helaas. Volgende keer dus nog verder naar het Oosten?