Pyreneeëntocht september 2009

September 2009 was het weer tijd voor onze jaarlijkse 4x4 week. Deze keer hadden we Zuid Frankrijk bovenaan ons wensenlijstje staan en met dank aan Michiel van Offroad Valley hebben we weer een prachtige 4x4 week beleefd.

Als eerste stond een bezoek aan het terrein van Michiel op de planning; Offroad Valley in Bosce de Marre, een klein uurtje rijden boven Toulouse. We hebben daar een ruime halve dag ons goed kunnen vermaken. Lees hier ons bezoekverslag.

Michiel had ook een mooi roadbook voor ons samengesteld waar we mee door de Pyreneeën konden trekken. Voordat we daar aan begonnen, gingen we eerst nog even langs het terrein van Balesta een uurtje of 2 zuidelijk van Bosce de Marre.

Het terrein van Balesta is zo'n 500 hectare groot en zeker een bezoek waard, al dan niet in combinatie met Offroad Valley. Aangezien het erg droog was geweest de maanden voordat wij kwamen, was het terrein minder gevarieerd dan wanneer we door de bagger hadden moeten ploegen en glibberen, maar desalniettemin een fraai terrein. Ons bezoekverslag vind je hier.

Aangezien we vanwege de droogte het bij Balesta met een dagje wel gezien hadden, trokken we in avond richting de Pyreneeën. Het was nog een uurtje of 3 sturen richting Andorra, waar in de buurt onze tocht zou beginnen. We overnachtten in een gezellige truckstop ergens halverwege en de volgende ochtend gingen we op zoek naar het beginpunt van ons roadbook.

Na enig zoekwerk hadden we tegen de middag het beginpunt van ons roadbook gevonden en kon de tocht beginnen. De wegen waren voornamelijk verhard en dus hoefden we geen spectaculair offroadwerk te verwachten. Dankzij het roadbook hadden we toch voldoende om handen. De tocht ging van oost naar west via een aantal bergkammen, natuurpakken en zelfs door een militaire nederzetting.

Ben en Rein wisten de spanning toch wat op te voeren door hun wagentje te molesteren... Ben kreeg problemen met zijn wiellagers. De olie liep langs de naven gestadig uit zijn as en de vraag was dus wanneer deze zouden gaan vastlopen. Een blokkerend wiel, ergens midden in de wildernis met afgronden op een meter of 2 afstand is nou niet echt wat je wil hebben. We hebben de as dus maar voorzien van een extra slok olie en gelukkig kon Ben zijn tocht afmaken.

Rein had eerst last van een motor die niet van ophouden wist. Een duik onder de motorkap bood hier telkens uitkomst. Later ging er ook nog een band plat maar op de terugtocht over de verharde weg trof hem de meeste pech...

Eerst nog wat over de tocht zelf. Het roadbook telde ongeveer 150 kilometer aan onverharde wegen en na de eerste dag hadden we misschien een derde gehad. Hoog tijd om ons kampement op te slaan, maar de verleiding van een lekker bedje in een hotelletje trok hard aan Hans en Ben. Uiteindelijk konden ze dat idee op hun buik schrijven want in het dichtstbijzijnde dorp was geen slaapplaats te vinden. We trokken dus terug naar een mooi plekje aan de rand van een natuurpark waar we midden in de wildernis een prachtig veldje hadden gezien waar we onze tenten konden opzetten.

Het werd al snel donker en aangezien we niet precies wisten of we nu wel of niet in een beschermd gebied zaten, moesten we natuurlijk wel opletten dat we geen nachtelijk bezoek zouden krijgen van de boswachter. Wat natuurlijk meer aan ons knaagde was, of we niet een bezoekje van één of ander beest. Ieder geluid buiten de tent werd hierop ingeschat. Mede vanwege de kou werd dit dus niet het meest relaxte nachtje en al vroeg stonden de eerste geeuwende Grimmen dus alweer voor hun tentje.

Het uitzicht was fenomenaal en het ontbijt smaakte als in een vier-sterrenhotel. Tijd om het kampement op te breken en weer verder te gaan. Aangezien we inschatten dat we niet het gehele raodbook zouden kunnen afmaken, gingen we over de verharde weg naar een punt waarvan we begrepen hadden dat we dat deel echt niet zouden mogen missen. Het was even zoeken om de draad weer op te pakken in het roadbook, maar gelukkig waren de aanwijzingen goed en vonden we weer een knooppunt uit het roadbook. Van daar uit reden we een geweldige tocht met fenomenale uitzichten over de Pyreneeën. Op een gegeven moment kwamen we bij een (bijna) verlaten rotsdorp waar we ons meegenomen proviand meester maakten.

De tocht ging verder met als bestemming het Spaanse dorp Vielha. Een touristische bestemming waar het hotels in overvloed gaf, met als prettige bijkomstigheid dat een vijfsterrenhotel nog geen vijf tientjes kostte! Het hotel was wellicht naar nederlandse maatstaven maar 3 sterren, maar dan nog...

De laatste dag van onze week trokken we weer naar het noorden. Het eerste stuk gingen we op de kaart en TomTom nog door de bergen en bossen. Ergens na een uurtje rijden bleek er een slangetje te lekken bij Rein's versnellingsbak en de olie spoot er uit. Na een noodreparatie met veel plakband, slangklemmen e.d. konden we onze tocht voortzetten. We besloten wel om z.s.m. weer een doorgaande weg op te zoeken, zodat we als het nodig zou zijn de 'ANWB' zouden kunnen inschakelen. Gelukkig haalden we onze eindbestemming verder zonder problemen.

Het was weer de moeite waard geweest! Veel dank aan Michiel Melchior voor alle hulp bij de voorbereidingen.