Sclayn is weer open!

Na ongeveer 2 jaar ongeduldig wachten, was het weer zover, we mochten de pistes van Sclayn weer op! Als eerste gasten aan ons de eer om het terrein te verkennen. Bij aankomst moesten we eerst wel even serieus het papierwerk doen. Contracten in 2-voud en vermanende woorden moesten we eerst tot ons nemen, voordat we daadwerkelijk aan de slag konden.

Met het extra papierwerk zijn de tarieven helaas ook omhooggeschoten... 70 euri's per voertuig per dag. Nog even en we gaan maar een andere hobby uitzoeken!

Anyway. Het is eind april 2009 en het zonnetje scheen met stralende overdaad over het Belgische landschap en de Grimmen trokken we ten strijde tegen de klei. Dankzij de overmatige weldaad van de koperen ploert was de bagger op de meeste plaatsen veranderd in een taaie massa en het terrein was dan ook erg goed begaanbaar. We konden de meeste routes eenvoudig volgen.

Her en der versperde een omgevallen boom onze route, maar dat was natuurlijk geen probleem... Lint eromheen en weg ermee!

Een enkele modderbak was nog diep genoeg om ons tegen te houden, maar in het algemeen was het zo droog dat we het met 2 vingers in de neus afkonden.

De weg naar het hoge rotsplateau was bij ons vorige bezoek al aangepast en het kostte dus geen enkele moeite om helemaal boven te komen.

Tijdens de lunch (de baguettes zijn zeker aan te bevelen!) werden we gevraagd of we nog even assistentie konden verlenen. Een Suzuki van het terrein zelf bivakkeerde al enige tijd in de lange modderbak halverwege het terrein... Uiteraard waren wij daar wel voor in, zeker nadat Alain nog even een rondje bier aanbood!

Ed en Ton beweegden zich voort met de quad. Ben deed het deze keer maar wat rustiger aan, gezien zijn wat minder succesvolle ervaringen met de quad in Bilstain, begin dit jaar. Slechts 4 bezoekjes aan de huisarts waren nodig om een gemene open wond aan z'n been te laten genezen...

Ook het uitzicht tijdens onze "apres-ski" was niet vervelend. Lekker zonnetje erbij... Wat wil je nog meer!